Πέμπτη 28 Μαΐου 2020

Ψηφιακό Εγώ - Άγις Ντούλιας (Δελτίο Τύπου)




«Νομίζεις ότι με ξέρεις επειδή μπορείς να δεις τις φωτογραφίες και τις αναρτήσεις μου… Αλλά δεν μπορείς να δεις εμένα… Νομίζεις ότι με αγαπούν επειδή μου χαρίζουν παντού «μου αρέσει», στολίζοντας τις αναρτήσεις μου με άπειρα σχόλια επιδοκιμασίας και αποδοχής… 
Όμως εγώ δεν μπορώ να δω τα πρόσωπά τους, ούτε να νιώσω την παράξενη, ψηφιακή αγάπη τους… Νομίζεις ότι είμαι κοινωνικός, ότι περιτριγυρίζομαι από πραγματικούς, ζωντανούς ανθρώπους, επειδή στο Προφίλ μου υπάρχουν χιλιάδες φίλοι κι ακόλουθοι… Όμως εγώ αισθάνομαι μόνος... Κάθε απρόσωπο «μου αρέσει», κάθε ψυχρό, ψηφιακό σχόλιο, κάθε «φίλος» που ποτέ δε γνώρισα… είναι απλώς ένα ακόμη βήμα προς μια αβυσσαλέα και αναπόφευκτη μοναξιά…»

Τετάρτη 27 Μαΐου 2020

Ημερολόγια Σαββάτου - Δήμητρα Μπαρώτα



"Ένιωσε μια απότομη και δυνατή ριπή αέρα να περνάει δίπλα από το αυτί της. Είδε τη σφαίρα να διαπερνά το κρανίο του. Το σώμα του έπεσε στο πάτωμα, ενώ τα χέρια του έκαναν μια απέλπιδα προσπάθεια σαν να προσπαθούσε να πει κάτι με τις χειρονομίες του."


Η Μάγια είναι μια γυναίκα που βιώνει τον εφιάλτη της ενδοοικογενειακής βίας. Ο Μίλτος, ο σύζυγός της, την κακομεταχειρίζεται και την υποτιμά, ενώ πολύ συχνά βιαιοπραγεί εις βάρος της. Ο γάμος τους έχει ουσιαστικά πεθάνει. Όμως αυτό δεν είναι αρκετό... Πρέπει να πεθάνει κι εκείνος... Ζώντας υπό τον διαρκή φόβο της χειροδικίας και κάτω από τη συνεχή πίεση των απειλών και των συναισθηματικών του εξάρσεών, η Μάγια θα διαμορφώσει ένα σχέδιο για την οριστική και αμετάκλητη έξοδό του από τη ζωή της.

Δευτέρα 4 Μαΐου 2020

Η Πανδημία - Συλλογικό



Καθώς η τελευταία μέρα της καραντίνας πλησίαζε στο τέλος της, έφτασα κι εγώ (ούτε κατά παραγγελία να ήταν!) στην τελευταία σελίδα της "Πανδημίας", του συλλογικού έργου 31 διηγημάτων που γράφτηκε μέσα σε αυτές τις πρωτόγνωρες συνθήκες εγκλεισμού που όλοι βιώσαμε ετούτη την άνοιξη. Η δικιά μας "Πανδημία" -γιατί έχω την τύχη, "συναθροιζόμενος", να συμπεριλαμβάνομαι σε αυτή την ομάδα συγγραφέων- με συντρόφευε καθ' όλη τη διάρκεια ισχύος της απαγόρευσης κυκλοφορίας, αρχικά με τη γραφή του δικού μου διηγήματος και στη συνέχεια με την ανάγνωση όλων των υπόλοιπων, και αποτέλεσε μια ενδιαφέρουσα και δημιουργική νότα σε ετούτες τις παράξενες μέρες της συναισθηματικής και επαγγελματικής απροσδιοριστίας/ακροβασίας. Και είναι τέτοια η επίδραση των διηγημάτων αυτών στον νου μου, με το πλήθος των οπτικών, των εμπειριών, των καταστάσεων και των συναισθημάτων που αποπνέουν, ώστε να μπορώ μετά βεβαιότητας να φωνάξω: μαζί την περάσαμε την καραντίνα!