Πάντοτε θεωρούσα ότι ο όρος "παιδική λογοτεχνία" είναι περιοριστικός, καθώς εξαιρεί από το κοινό στόχευσης ενός "παιδικού" βιβλίου τους ενήλικες. Εκείνοι μπορούν εξίσου ή και κάποιες φορές περισσότερο από ένα παιδί να απολαύσουν "παιδικά" βιβλία και να συγκινηθούν με αυτά. Μια τέτοια τρανταχτή περίπτωση είναι οι ιστορίες του Σελ Σιλβερστάιν, ιδιαίτερα δε το "Το κομμάτι που λείπει συναντά το μεγάλο Ο".
