Καθώς η τελευταία μέρα της καραντίνας πλησίαζε στο τέλος της, έφτασα κι εγώ (ούτε κατά παραγγελία να ήταν!) στην τελευταία σελίδα της "Πανδημίας", του συλλογικού έργου 31 διηγημάτων που γράφτηκε μέσα σε αυτές τις πρωτόγνωρες συνθήκες εγκλεισμού που όλοι βιώσαμε ετούτη την άνοιξη. Η δικιά μας "Πανδημία" -γιατί έχω την τύχη, "συναθροιζόμενος", να συμπεριλαμβάνομαι σε αυτή την ομάδα συγγραφέων- με συντρόφευε καθ' όλη τη διάρκεια ισχύος της απαγόρευσης κυκλοφορίας, αρχικά με τη γραφή του δικού μου διηγήματος και στη συνέχεια με την ανάγνωση όλων των υπόλοιπων, και αποτέλεσε μια ενδιαφέρουσα και δημιουργική νότα σε ετούτες τις παράξενες μέρες της συναισθηματικής και επαγγελματικής απροσδιοριστίας/ακροβασίας. Και είναι τέτοια η επίδραση των διηγημάτων αυτών στον νου μου, με το πλήθος των οπτικών, των εμπειριών, των καταστάσεων και των συναισθημάτων που αποπνέουν, ώστε να μπορώ μετά βεβαιότητας να φωνάξω: μαζί την περάσαμε την καραντίνα!
