Ο λόφος του Ερνιόν - Έλενα Μπολονάση

Η Σοφία χάνει τον τρίχρονο γιο της, τον Άγγελο, στον λόφο του Ερνιόν ύστερα από τυχαία, κατά τα φαινόμενα, ένοπλη επίθεση. Ύστερα από χρόνια ο πρώην άντρας της, ο Κέβιν, επιστρέφει στη ζωή της εκδηλώνοντας την ίδια κακοποιητική συμπεριφορά που επιδείκνυε και κατά το παρελθόν. Ορθώνοντας το ανάστημά της θα βρεθεί καταπλακωμένη από το άψυχο σώμα του και θα οδηγηθεί στη φυλακή, όπου η επιβίωση αποδεικνύεται ένα παιχνίδι με σκοτεινούς κανόνες. Το παρελθόν θα της χτυπήσει την πόρτα. Για να κερδίσει ξανά τη ζωή που έχασε θα πρέπει να επιστρέψει στο μέρος όπου ξεκίνησαν όλα: στον λόφο του Ερνιόν.

"Ο λόφος του Ερνιόν" έχει τιμηθεί με έπαινο στον 38ο διαγωνισμό της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών.

Πρόκειται για το πρώτο μυθιστόρημα της Έλενας Μπολονάση και ήδη από τις πρώτες σελίδες θέτει ψηλά τον πήχη. Χωρίζεται σε τρία ανισομερή ως προς την έκταση μέρη με κοινό τους παρονομαστή το μυστήριο, την αγωνία και τις αποκαλύψεις. Πράγματι στο μυαλό μου τέθηκαν ένα σωρό ερωτήματα και απορίες από την αρχή της ιστορίας, με πιο πιεστικό το "τι τέλος πάντων συνέβη στον λόφο του Ερνιόν;" τα οποία απαντώνται προοδευτικά, σε μια αναγνωστική πορεία γεμάτη σασπένς, που όσο προχωράει όμως δημιουργεί και νέα ερωτηματικά. Θυμάμαι χαρακτηριστικά κάποια στιγμή στα μισά του δεύτερου μέρους περίπου που λανθασμένα αναφώνησα  κομπάζοντας ότι η εξέλιξη είναι προβλέψιμη, θεωρώντας ότι είχα καταλάβει τι τελικά συνέβη και τι επρόκειτο να συμβεί στη συνέχεια του βιβλίου. Η ίδια η ιστορία με διέψευσε, καθώς οι αποκαλύψεις και οι ανατροπές δεν σταματούν μέχρι το τέλος.

Πέρα όμως από το μυστήριο και την αγωνία, η συγγραφέας εστιάζει στην ψυχοσύνθεση των ηρώων, ιδιαίτερα δε στον ψυχισμό της πρωταγωνίστριας, της Σοφίας, ανάγοντας το τραύμα της απώλειάς σε δομικό στοιχείο της ταυτότητάς της. Βρήκα τους χαρακτήρες ιδιαίτερα ρεαλιστικούς και διακριτούς μεταξύ τους ως προς τον εσωτερικό κόσμο και τα κίνητρά τους και σε αυτό ίσως να συνέβαλε και η επαγγελματική ιδιότητα της εγκληματολόγου που χαρακτηρίζει τη συγγραφέα.

Αν και "Ο λόφος του Ερνιόν" είναι, κατά βάση, ένα αστυνομικό μυθιστόρημα, η συγγραφέας μέσα σε αυτό θίγει πολύ σημαντικά κοινωνικά ζητήματα όπως η ποιότητα του σωφρονιστικού συστήματος, η ιδρυματοποίηση των κρατούμενων, οι δυσκολίες και το άγχος επανένταξης στην κοινωνία, η ενδοοικογενειακή βία και άλλα. Αυτό είναι ένα από τα στοιχεία του βιβλίου που με κέρδισαν. Για όποιον έχει δει την αριστουργηματική ταινία "The Shawshank Redemption" (με τον ατυχή στα ελληνικά τίτλο "Τελευταία έξοδος: Ρίτα Χέιγουορθ") που σχετίζεται με τη ζωή κρατούμενων σε φυλακές αλλά και με τις δυσκολίες της επανένταξής τους, τα συναισθήματα και οι προβληματισμοί που μου δημιούργησε "Ο λόφος του Ερνιόν" ήταν της ίδιας φύσης και ανάλογης έντασης.

Επίσης στο βιβλίο αναδεικνύεται η σημασία των ανθρώπινων σχέσεων στη διασφάλιση μιας ποιοτικής ζωής αλλά και στη διαχείριση των δυσκολιών και των τραυμάτων, ενώ μέσα από τις σελίδες του αναδύονται φιλοσοφικές στάσεις που θα τις χαρακτήριζα "πυξίδες ζωής", όπως για παράδειγμα δύο φράσεις του Γκάντι που αξιοποιούνται οργανικά στο μυθιστόρημα: "Η αγάπη είναι προνόμιο των γενναίων" και "Κανείς δε μπορεί να με πληγώσει χωρίς τη συγκατάθεσή μου".

Τέλος θα ήταν άδικο να μην αναφερθώ στην εξαιρετική αισθητική του βιβλίου, τόσο ως προς την υφή και την σχεδίαση του εξωφύλλου, όσο ως προς τη γραφιστική επιμέλεια του εσωτερικού, με τα σχέδια που κοσμούν την αρχή του καθενός από τα τρία κεφάλαια να υποβάλει τον αναγνώστη στην αρμόζουσα για κάθε κεφάλαιο διάθεση.

"Ο λόφος του Ερνιόν" είναι ένα εξαιρετικό αστυνομικό μυθιστόρημα γεμάτο μυστήριο και ανατροπές. Δεν στέκεται όμως μόνο εκεί. Οι κοινωνικοί προβληματισμοί που θέτει, καθώς και το ψυχογραφικό και φιλοσοφικό του βάθος του προσδίδουν μια ιδιαίτερη ταυτότητα που το κάνει να ξεχωρίζει.

"Ο λόφος του Ενριόν", Έλενα Μπολονάση, εκδ. 24γράμματα, 2020, σελ. 288