Πάντοτε θεωρούσα ότι ο όρος "παιδική λογοτεχνία" είναι περιοριστικός, καθώς εξαιρεί από το κοινό στόχευσης ενός "παιδικού" βιβλίου τους ενήλικες. Εκείνοι μπορούν εξίσου ή και κάποιες φορές περισσότερο από ένα παιδί να απολαύσουν "παιδικά" βιβλία και να συγκινηθούν με αυτά. Μια τέτοια τρανταχτή περίπτωση είναι οι ιστορίες του Σελ Σιλβερστάιν, ιδιαίτερα δε το "Το κομμάτι που λείπει συναντά το μεγάλο Ο".
Το κομμάτι που λείπει αναζητά την ολοκλήρωση του μέσω του συσχετισμού με τους άλλους, αντιμετωπίζοντας τον εαυτό ως ελλιπές, ως ένα ασυμπλήρωτο κομμάτι που οφείλει να συμπληρώσει το ανολοκλήρωτο παζλ κάποιου άλλου. Υπό αυτή τη σκοπιά βλέπει τον εαυτό του ως εξαρτημένο και μη αυτόνομο άτομο του οποίου οι ελλείψεις θα καλυφθούν από έξωθεν παρεμβάσεις. Πρόκειται για την υπερβολικά διαδεδομένη οπτική γωνία του "έτερου ημίσεος".
Μόνο όταν θα συναντήσει το μεγάλο Ο, ένα κομμάτι που δεν του λείπει τίποτα και δεν ενδιαφέρεται να βουλώσει τις τρύπες και να καλύψει τις ανασφάλειες των γύρω του, θα καταλάβει ότι η ολοκλήρωση δεν έρχεται μέσω των άλλων αλλά αποτελεί προϊόν συνεχούς προσπάθειας για αλλαγή και αγάπης προς τον ίδιο του τον εαυτό.
Μέσα από την λιτή εικονογράφηση και την λακωνική αφήγηση του Σελ Σιλβερστάιν ξεδιπλώνεται ένα αλληγορικό ταξίδι γεμάτο συναισθήματα και συγκίνηση. Την ολοκλήρωση και την αγάπη ας μην την αναζητάμε εκεί έξω... Θα την βρούμε πρώτα μέσα μας.
"Το κομμάτι που λείπει συναντά το μεγάλο Ο", Σελ Σίλβερσταϊν, εκδ. Δωρικός, μτφρ. Άννα Μαρία Στεφάν, 1998
Βρείτε "Το κομμάτι που λείπει συναντά το μεγάλο Ο" στα βιβλιοπωλεία.
Επιπλέον μπορείτε να το απολαύσετε σε αφήγηση στην ελληνική γλώσσα στον παρακάτω σύνδεσμο:
Επιπλέον μπορείτε να το απολαύσετε σε αφήγηση στην ελληνική γλώσσα στον παρακάτω σύνδεσμο:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου