Κρυφές επιθυμίες, ανομολόγητοι φόβοι... Εκεί όπου η δυστοπία συναντά την πραγματικότητα και η εκδίκηση φλερτάρει με τη λύτρωση και την κάθαρση. Δεκατρείς ιστορίες, άλλοτε αλλοπρόσαλλες, άλλοτε βίαιες και άλλοτε τρυφερές. Ένα σύμπαν μακρινό, απρόβλεπτο, ενίοτε αλλόκοτο, μα και παράλληλα τόσο μα τόσο οικείο. Αυτό είναι το "Παράλληλο Σύμπαν 13".
Ο Μανώλης Κιλισμανής μεταπηδά από τη φόρμα του μυθιστορήματος ("Στο Χωριό") σε αυτή της συλλογής διηγημάτων. Το "Παράλληλο Σύμπαν 13" αποτελείται από δεκατρείς ιστορίες με μεγάλη ποικιλία θεματολογίας. Στο βιβλίο θα βρούμε δυστοπικά διηγήματα, διηγήματα τρόμου, αισθηματικά αλλά και αρκετά που δύσκολα μπορείς να τα κατατάξεις σε μια συγκεκριμένη κατηγορία καθώς αντλούν στοιχεία από τα παραπάνω είδη και από άλλα.
Κοινός παρονομαστής των διηγημάτων αποτελεί ο συναισθηματικός κόσμος του συγγραφέα που σταδιακά αναδύεται στην επιφάνεια: οι επιθυμίες και οι φόβοι "ομολογούνται" σε αρκετές ιστορίες. Ο πόθος για δικαίωση, για κάθαρση ή -άλλες φορές- απλώς για εκδίκηση, είναι επίσης πρόδηλος. Ακόμη την εμφάνισή τους κάνουν προβληματισμοί για την εξέλιξη της σύγχρονης κοινωνίας, ενώ στις τελευταίες ιστορίες διέκρινα μια πιο ελπιδοφόρα νότα στην πένα του Κιλισμανή.
Με εξέπληξαν ευχάριστα οι αναπάντεχες τροπές που πήραν κάποιες ιστορίες. Ειδικά η ξαφνική εισβολή horror στοιχείου χωρίς να με προδιαθέτει κάτι για αυτό ήταν από τα στοιχεία που με κέρδισαν περισσότερο. Επίσης ο σαρκαστικός και σκωπτικός τρόπος γραφής του Κιλισμανή (όπως και στο προηγούμενο έργο του) διατρέχει σχεδόν όλες τις ιστορίες και δίνει έναν πιο ανάλαφρο τόνο καθιστώντας το βιβλίο ευκολοδιάβαστο.
Στο σημείο αυτό πρέπει να τονίσω ότι γενικά σαν αναγνώστης δεν προτιμώ τις συλλογές διηγημάτων οπότε το βιβλίο αυτό ήταν μια πρόκληση για εμένα. Αποφάσισα να διαβάζω μόνο ένα διήγημα κάθε μέρα ώστε να μη με "μπουκώσει" η αλλεπάλληλη εναλλαγή πολλών και διαφορετικών ιστοριών, κάτι που συστήνω γενικά σε τέτοιες περιπτώσεις βιβλίων. Η κάθε ιστορία χωριστά διαβαζόταν ευχάριστα και εύκολα.
Από τα δεκατρία διηγήματα κάποια με ενθουσίασαν ενώ άλλα με ικανοποίησαν περισσότερο και άλλα λιγότερο. Ξεχώρισα το "Μια βόλτα με τη Facel Vega" γιατί εκφράζει ανεκπλήρωτους πόθους που ταυτίζονται με τους δικούς μου, περιέχει εύστοχους παραλληλισμούς και συμβολισμούς ενώ χαρακτηρίζεται και από ένα ταιριαστό φινάλε. Δίκαια ο συγγραφέας το επέλεξε ως πρώτο διήγημα. Συγκράτησα επίσης τα "Ο Μεγάλος Ηγέτης Πείνασε" και "Η Φωτεινή και ο Θανάσης Πάνε Εξοχή" για τις απρόβλεπτες ανατροπές τους, ενώ από τα δυστοπικά, που τους έχω και μια παραπάνω αδυναμία, πιο ενδιαφέρον, έντονο και με εύστοχους συμβολισμούς θεωρώ το "1963".
Ακόμη αναφέρω τη "Συμμορία των Τεράτων" για την πιο ανάλαφρη ατμόσφαιρα και την "εκδικητική" διάθεσή του και το "Sam" για το συναισθηματικά φορτισμένο και ελπιδοφόρο κλείσιμο που προσφέρει στο βιβλίο. Ειδικά το τελευταίο φέρει κι ένα αντιρατσιστικό μήνυμα και ολοκληρώνει το βιβλίο τρυφερά, σε αντίθεση με τις πιο σκοτεινές, δραματικές και βίαιες ιστορίες στην αρχή και στη μέση του.
Το "Παράλληλο Σύμπαν 13" είναι ένα ιδιαίτερο κράμα επιθυμιών και φόβων, φαντασίας και πραγματικότητας. Εκεί, ανάμεσα στο αλλοπρόσαλλο, όπου ελλοχεύει η βία και ο τρόμος, εκεί φωλιάζει και η τρυφερότητα, η αγάπη και η ελπίδα. Ένα σύμπαν μακρινό μα και ταυτόχρονα πολύ οικείο.
"Παράλληλο Σύμπαν 13", Μανώλης Κιλισμανής, εκδ. 24γράμματα, 2021, σελ. 262
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου